فرم نو: كارشناس ورزش ضمن تشریح شرایط این حوزه و اقدامات انجام شده برای آن در 40 سال گذشته، اصرار كرد كه ایران در حوزه ورزش می تواند مانند انرژی هسته ای جزو 10 كشور برتر جهان شود.
خبرگزاری مهر – گروه ورزش: ورزش ایران در حالی وارد پنجمین دهه خود پس از پیروزی انقلاب اسلامی شده كه طی چهار دهه گذشته دستاوردهای زیادی در سطوح مختلف داشته است.
گسترده شدن حضور ورزشكاران در میادین آسیایی و جهانی همچون المپیك، مدال آوری در رویدادهای مختلف، میزبانی مسابقات بین المللی، توسعه ورزش بانوان و مهیا شدن شرایط برای اعزام بین المللی آنها در كنار توسعه عمرانی همچون این دستاوردهاست كه گاهی نتیجه اقدامات انجام شده در حوزه ساخت و سازها، تربیت نیروی انسانی و… بشمار می رود.
البته شكی نیست كه هنوز ورزش ایران با وضعیت ایده آلِ فاصله بسیاری دارد. اینكه «چه عاملی موجب ایجاد این فاصله شده و برای كاهش آن نیازمند چه شاخصهای هستیم؟» موضوعی است كه در گفتگوی مهرزاد حمیدی یكی از مدیران باسابقه ورزش مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
این كارشناس و مدیر ورزش كه الان معاون وزیر آموزش پرورش در تربیت بدنی و امور سلامت است در این گفتگو اشاره كرد: همانطور كه ورزش ایران در حوزه هسته ای، سلول های بنیادین جزو چهار كشور برتر دنیا است، در ورزش هم می تواند چنین جایگاهی كسب كند به شرطی كه دارای سیستم شود. وی می گوید در این صورت ورزش ایران بدون شك از اروپا پیش خواهد افتاد.
جمهوری اسلامی برای ورزش سرمایه گذاری زیادی داشت
مهرزاد حمیدی در آغاز گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینكه در ۴۰ سال قبل برای ورزش كارهای زیادی انجام شد، اظهار داشت: مجموعه جمهوری اسلامی برای ورزش سرمایه گذاری زیادی داشت. در حوزه ساخت و ساز، خیلی زیاد هزینه شد. این ساخت و سازها در همه بخش ها بوده است. بطور مثال در همین آموزش و پرورش ۳ هزار و ۳۰۰ مكان ورزشی سرپوشیده داریم كه فقط ۶۰۰ – ۵۰۰ مورد آن برای قبل از انقلاب بوده است. حالا در نظر بگیرید مجموعه ای مانند وزارت ورزش كه اعتبارات سنگین هم داشته است و اساسا آنجاها بیشتر كار شده است. در دانشگاه ها، نیروهای مسلح و بسیج و… به خوبی ساخت و ساز ورزشی انجام شده است. ورزش در حوزه علمی به روز است
وی در همین رابطه افزود: در حوزه تربیت نیروی انسانی اقدامات خوبی انجام شد. قبل از این فقط دو دانشكده تربیت بدنی و مدرسه عالی ورزش داشتیم اما الان در بیشتر از ۱۵۰ دانشگاه رشته تربیت بدنی تدریس می شود و گاهی خیلی هم خوب كار كرده اند طوریكه امروز در حوزه علمی ورزش به روز هستیم. در آموزش و پرورش ۶۰۰ مربی با دكترای تربیت بدنی داریم. نقص بزرگ ورزش در ۴۰ سال اول انقلاب
معاون تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش با تاید بر اینكه با وجود همه این اقدامات انجام شده یك نقص بزرگ در ورزش و در ۴۰ سال اول انقلاب وجود داشت، اشاره كرد: نقص بزرگ آن بود كه هیچ یك از این اقدامات به یكدیگر «پیچ» نشدند و بنا بر این امروز نتیجه ای كه باید از ورزش به دست آورده باشیم را در اختیار نداریم. چرخ دنده های ورزش خلاص هستند
وی در توضیح بیشتر این مساله به خبرنگار مهر اظهار داشت: شاخصهای لازم برای رشد و نتیجه گیری در ورزش یعنی ساخت و ساز، تربیت نیروی انسانی، به روز بودن و… حُكم چرخ دنده های یك ساعت را دارند. هر یك از این چرخ دنده ها در ورزش حركت خودرا دارند، اتفاقات با سرعت هم حركت می كنند اما زمانی از این حركت می توان رو به جلو رفت كه چرخ دنده ها به هم گیر داشته باشند. چرخ دنده های ورزش اما خلاص و جدا از هم حركت می كنند و بنا بر این به نتیجه نمی رسند.
سیستمی كه هیچ گاه ایجاد نشد
این كارشناس ورزش با تاكید بر اینكه باید برای حركت به هم متصل این چرخ دنده ها یك «سیستم» ایجاد شود به شورای عالی ورزش و تشكیل آن در چهل سال اول انقلاب اشاره نمود و اینكه با توجه به این شورا و همفكری نمایندگان نهادهای مختلف حاضر در آن هم سیستم لازم برای جهش ورزش كشور شكل نگرفت. وی در این زمینه اشاره كرد: تصور این بود كه بوسیله آن شورا می توانند هماهنگی برای ایجاد سیستم را ایجاد كنند اما واقعیت این است كه شوراها سیستم ایجاد كن نیستند و عامل ایجاد هماهنگی هستند. بنا بر این چرخ دنده ورزش دانش آموزی، دانشگاهی، باشگاهی، ملی و… همچنان به هم متصل نیستند و جدا از هم حركت می كنند. درحالیكه زیر ساخت ها و نیروها را به وجود آورده ایم. اینها باید به كار تیمی ملی تبدیل گردد. همه اینها تبدیل به قدرت موتور قطار ورزش كشور شوند.
ورزش ایران حركت «عصاری» دارد؛ هرز و به دور خود می چرخد
«باید برمبنای یك مدل بومی و ملی مشخص شود كه افراد پیش از ورود به مدرسه چگونه آموزش ببینند، این مساله در دوران مدرسه چگونه باشد و به ترتیب در محله و دانشگاه و… به چه صورت دنبال شود. مهمتر اینكه چگونه به هم پیچ شوند.» حمیدی با اشاره به این مطلب اشاره كرد: اگر پیچ ها را محكم ببندیم و این خلاصی ها و هرز چرخیدن و دور خود چرخیدن را از بین ببریم اساسا در ورزش نتیجه می گیریم. ورزش كشور فعلا مانند عصاری(دور خود چرخیدن) می چرخد. حركت به طرف جلو ندارد. در ورزش پولِ كمی هزینه نمی شود
او همینطور تصریح كرد: الان ورزش كشور در بخش های مختلف، به صورت درون بخشی حركت لازم را دارند، سرعت شان هم زیاد است، پول كم هزینه نمی گردد و انرژی كمی گذاشته نمی گردد اما دنده ها به هم گیر نیستند. جواب این سوال را خودتان بدهید!
«چه كسی باید این چرخ دنده ها را به هم پیوند دهد؟»، این پرسش خبرنگار مهر بود كه مهرزاد حمیدی در پاسخ به آن اظهار داشت: به هر حال آب از آسمان به زمین نمی ریزد؛ جواب را خودتان پیدا كنید.
كنایه به وزارت ورزش؛ چرخیدن به دور خودرا كنار بگذاریم
ایشان سپس و در واكنش به این پرسش كه «احتمالا منظور شما وزارت ورزش است؟»، اظهار داشت: بخشی را نمی گویم. همه گرفتار بخش خود هستند. ما اگر دنبال تجمیع اختیارات باشیم، این راهش نیست. از آورده هم استفاده نمی نماییم و بنا بر این المپیاد استعدادیابی راه انداخته شد. مشكل ورزش این است. در طول ۴ سال قبل افراد برای ورزش خیلی كارها كردند، زیر ساخت خوبی ایجاد كردند، فنرهای خوبی برای جهش ایجاد كردند اما از حالا به بعد دیگر چرخیدن دور خود صلاح نیست. چرخش تیمی صلاح است و اینكه همه با هم بچرخند. می توانیم در ورزش جزو ۱۰ كشور برتر دنیا شویم
وی با اشاره به اینكه طرح این موضوعات از جانب منِ مسئول در وزارت آموزش و پرورزش گویای پیگیری هاست، اشاره كرد: ایران در سوژه سلول های بنیادین جزو ۱۰ كشور برتر دنیا است. با این اوضاع تحریم در زمینه هسته ای و ساخت موشك هم جزو ۱۰ كشور اول دنیا هستیم. من می گویم مورد چهارمی كه می توانیم در آن یكی از ۱۰ كشور اول باشیم، ورزش است چونكه همه شرایط لازم و حتی زیرساخت ها به وجود آمده است. فقط باید این شرایط را كنار هم قرار داد.
كاستی داریم اما اوضاع كلی ورزش خوب است
خبرنگار مهر با این مساله مطرح از جانب معاون تربیت بدنی و سلامت وزارت آموزش و پرورش مخالف كرد با این توجیه كه مجهز بودن به تجهیزات یعنی اینكه كنار هر مدرسه یك سالن ورزشی باشد كه دانش آموزان بجای حیاط در آن سالن ها ورزش كنند.
وی در واكنش به این مسئله اظهار داشت: این حرفی كه می زنم در مقام مقایسه با ۱۵۰ كشور و با مطالعه می گویم. نمی گویم كاستی نداریم اما وضع ورزش ایران خوب است. من خودم تاكید كرده ام كه هیچ سالنی نباید خارج از مدرسه ساخته شود. تمام سالن هایی كه داخل مدارس بودند اما برای آنها مجوز مستقل شدن گرفته شده بود، مجوزشان را باطل كردم. با این كار فضای ورزشی – سرپوشیده و روباز – به مدارس اضافه می شود. این مقام مسئول اضافه كرد: چه زمانی این همه دانشگاه تربیت بدنی و نیروی انسانی تحصیل كرده داشته ایم؟ اینها رشد جهشی است. شما از ایده آل ها صحبت می كنید كه روندی سنگین باید برای آن طی شود اما با عنایت به هوش سرشار ایرانی ها، امكانات و تجهیزات و منابع انسانی و….. ظرفیت لازم برای رشد و ترقی وجود دارد. ما مدیران دنبال نتیجه گیری در دوره خود نباشیم
این مدیر ورزشی همین طور به موفقیت های والیبال اشاره نمود و اظهار داشت: برای این رشته در یك دوره سیستم بوجود آمد. الان آن سیستم نیست اما چون به واسطه آن طبع والیبال به وجود آمد و كانون های زیادی شكل گرفتند، همچنان نتایج و اثرات مثبت را شاهد می باشیم. همین ظرفیت در اغلب رشته های ورزشی وجود دارد فقط باید سیستم ایجاد شود و حوصله باشد. مدیران باید سینه های شان را فراق كنند. صبر استراتژیك ورزشی كشور باید بالا برود. دنبال این نباشیم كه در دوره ای كه خودمان هستیم نتیجه بگیریم. الان برای ۱۵ سال بعد سرمایه گذاری و برنامه ریزی نماییم نتیجه پایدار می گیریم. وگرنه همینكه هستیم، می مانیم. از دوران طلایی و حیاتی افراد غافل نشویم
«خیلی ها معتقدند تعطیل شدن ورزش مدارس موجب لطمه به تیم های ملی شده است؟»، این پرسش دیگر خبرنگار مهر از مهرزاد حمیدی بود كه وی در پاسخ به آن به سن تولد تا ۶ سالگی بعنوان دوران طلایی و حیاتی افراد اشاره نمود و اینكه بسیاری كارهای اصولی و اساسی باید در همین سن صورت گیرد.
وی در این زمینه اظهار داشت: متولیان ورزش باید كار بزرگ فرهنگی انجام دهند. تولد تا ۶ سالگی دوره طلایی و حیاتی افراد است. باید تلاش نماییم كودكان ۶ ساله معلول نباشند. زمانی كه كودكی وارد مدرسه شود و سواد داشته باشد، معلم كلاس اول عزا می گیرد اما در مورد ورزش اگر كودكی كه وارد مدرسه می شود، سواد حركتی نداشته باشد معلم تربیت بدنی عزا می گیرد. در كشورهای مترقی انرژی خودرا روی تولد تا ۶ سالگی گذاشته اند. تا ۱۱ سالگی اگر سواد حركتی یاد گرفت و اصلاح گردید كه هیچ وگرنه معلول رشد می كند. ملت فعال از افراد كم توان حركتی كه مانوس به حركت نیستند حاصل نمی گردد.
چرا پیشینه بیشتر ورزشكاران به روستاها باز می گردد؟
رئیس پیشین آكادمی ملی المپیك و پارالمپیك همین طور با اشاره به اینكه برای دوره طلایی و حیاتی افراد و آموزش و تقویت توان حركتی آنها متولی وجود ندارد، اشاره كرد: در این دوران نه والدین به فكر هستند و در مهد كودك و پیش دبستانی ها اقدام اصولی و حرفه ای انجام می شود. اصلا اگر دقت كرده باشید پیشینه بیشتر ورزشكاران به روستاها باز می گردد چونكه خاصیت روستا موجب می شود افراد توان حركتی قوی پیدا كنند و به خاطر همین است كه معمولا از روستاها ورزشكاران زیادی به رده های باشگاهی و ملی معرفی می گردند كه می توان روی آنها سرمایه گذاری كرد.
فقط مسئول ورزش قهرمانی و حرفه ای نباشیم
وی صحبت های خودرا با طرح این مساله كه ورزش ایران به یك مدل بومی نیاز دارد، ادامه داد و اظهار داشت: بر طبق این مدل باید از سنین پیش از مدرسه روی توان حركتی افراد كار شود. باید پذیرفت ورزش كشور فقط مسئول ورزش قهرمانی و حرفه ای نیست بلكه مسئول دوران پیش از مدرسه، حین مدرسه، محله و… نیز است. بدین سبب مسئولان باید سیاست های طولانی مدت دنبال كنند نه سیاست ادواری مطابق با عمر مدیریتی خود.
حمیدی در قسمتی از صحبت های خود به این مساله اشاره نمود كه «مسئولان سازمان تربیت بدنی طی ۲۰ سال قبل به ندرت به آموزش و پرورش و معاونت تربیت بدنی آن بازگشت داشته اند چون احساس نیازی نمی كنند.» همین سوژه طرح این سوال در خصوص اینكه «چرا این بازگشت از جانب شما انجام نشده است؟» را سبب شد.
وی نیز در واكنش به آن اظهار داشت: در زمان حضور محمود گودرزی در وزارت ورزش چندبار سوژه را پیگیری كردم. خواهان این بودم معاونت تربیت بدنی آموزش و پرورش هم به صورت ادواری در جلسات شورای معاونان وزارت ورزش شركت داشته باشند اما هیچ گاه نتیجه نگرفتم. در دوره مسعود سلطانی فر هم این مساله را پیگیر بودم ولی هنوز به نتیجه نرسیده ایم. سلطانی فر به معاون قهرمانی خود دستور داد تا در این خصوص جلساتی گذاشته شود اما آنقدر مشغله و گرفتاری روزمره است كه فضایی برای كارهای بنیادی، مستمر و دراز مدت وجود ندارد.
ورزش بجای ۱۰ سیلندر با ۴ سیلندر حركت می كند
این كارشناس ورزش با یادآوری اینكه سال ها از عدم تشكیل شورای عالی ورزش می گذرد، اشاره كرد: این سوال مطرح است كه در نبود این شورا هماهنگی میان نهادهای مختلف چگونه حاصل می شود، اگر مقرر است ورزش ما با ۱۰ سیلندر كار كند الان با ۴ سیلندر كار می كند.
ورزش ایران می تواند از اروپا پیش افتد اگر…
مهرزاد حمیدی در بخش پایانی گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: در ۴۰ سال قبل زیرساخت های لازم برای ورزش مهیا شد، انصافا هم خوب كار شده اما سیستم لازم شكل نگرفت. حرف من این است كه این حركت ها باید با هم گره خورده باشد. نگاه سیستمی در ورزش ما را اساسا از اروپا جلوتر می اندازد. باید مدل بومی ملی شكل بگیرد تا الگویی برای اجرا در همه بخش ها شود. این می تواند چرخ دنده ها را به هم مرتبط كند. تاكید دارم ورزش ایران صلاحیت، ظرفیت و پتانسیل جهش در ورزش دنیا را دارد به شرطی كه سیستم داشته باشد.
منبع: فرم نو