فرم نو: موضوع استخدام ورزشکاران در دستگاهها و ارگان های دولتی چالشی حل نشده در ورزش ایران است که همچنان بدون راه حل باقی مانده و هر از گاهی ناراحتی اذهان عمومی را بدنبال دارد!
به گزارش فرم نو به نقل از ایسنا، مدتی پیش سه چهره شاخص کشتی ایران در مراسمی رسما به استخدام یکی از بانکهای دولتی درآمدند و مراسم اعلام استخدام رسمی حسن یزدانی، چهره شاخص کشتی ایران به همراه امیرحسین زارع و امین میرزازاده، دو طلایی کشتی ایران در رقابت های جهانی صربستان در بانک ملی با حضور مدیرعامل این بانک و علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی در محل فدراسیون کشتی برگزار شد؛ اتفاقی که حواشی و مسائل مختلفی را به همراه داشت و با انتقاد تعدادی از کارشناسان همراه بود.
این واکنش ها از طرف مسئولان فدراسیون کشتی نیز بی پاسخ نماند و اعلام گردید اسم این کار نه رانت است، نه پارتی بازی و نه چیز دیگری. معنای رانت این است که بابت کاری که انجام نداده ای امتیاز و تسهیلاتی بگیری، وقتی کسی بابت مدال جهانی چیزی دریافت می کند و در ازای آن هم مقرر است در عرصه تخصصی خودش فعال باشد، معنایش رانت نیست. قرار نیست کشتی گیران مربوطه پشت باجه بانک بنشینند بلکه در عرصه ورزش فعالیت خواهند کرد.
پس از استخدام این سه ورزشکار، امیر حسین محمودپور ملی پوش رویینگ ایران اعلام نمود که تصمیم به خداحافظی گرفته است. او اظهار داشت: تصمیم من قطعی است. ۱۰ سال است که در قایقرانی هستم و کل زندگی ام را پای ورزش حرفه ای گذاشته ام و بطور کامل از جیب هزینه کردم اما هیچ حمایت و پشتیبانی نبوده است. حدود پنج ماه دیگر مسابقات کسب سهمیه المپیک پاریس است وپنج قایق اول سهمیه می گیرند و شانس گرفتن سهمیه را داشتم اما ببینید چقدر به من فشار آمده است که در فاصله پنج ماه تا کسب سهمیه المپیک، تصمیم می گیرم ورزش را کنار بگذارم. در شهر من هم اداره بندر و هم اداره گمرک وجود دارد اما من باید اینجا دستفروشی کنم!
این مسئله اما از طرف افکار عمومی، آن هایی که فرزاندنشان در یک رشته تخصصی تحصیل کرده اند و افرادی که سال ها درس خوانده اند تا بتوانند در جایی نظیر بانک ملی، اداره کل بنادر و دریانوردی، کمرگ و سایر دستگاه های تخصصی استخدام شوند، قابل پذیرش نمی باشد.
سوال اصلی این است که به چه علت باید موضوع استخدام برخی ورزشکاران در دستگاه های غیرمرتبط و غیر تخصصی مطرح شود و در دستور کار قرار گیرد؟ آیا راه حل بهتری برای رفع دغدغه اشتغال ورزشکارانی که موفق به کسب مدال شده اند، وجود ندارد؟ آیا نمی توان به شکلی چالش اشتغال ورزشکاران را حل کرد که اینطور اذهان عمومی در موضع انتقاد نسبت به افتخارآفرینان ورزش این مملکت قرار نگیرد که گویی حقی تضییع شده و آنها در جایگاه فرد دیگری استخدام شده اند؟
در خیلی از کشورهای توسعه یافته ورزشکاران حرفه ای بعد از اتمام دوران ورزش حرفه ای و گاهی در طول مدت ورزش خود از طرف فدراسیون های مربوطه مبادرت به کارهای آموزشی برای نسل جوان می کنند و بابت آن حق الزحمه دریافت می کنند، اتفاقی بسیار خوشند که نه فقط موجب آموزش به نسل آینده ورزش یک کشور از طرف بهترین ورزشکاران حاضر می شود بلکه نیازهای مالی و شغلی آن ورزشکار را نیز برطرف می کند.
موضوع دیگری که باید به آن اشاره داشت این که به چه علت در تمامی فدراسیون های ورزشی، وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و پارالمپیک جایی برای استخدام ورزشکاران نخبه کشور وجود ندارد که آنها باید در سازمان ها و دستگاه های غیرمرتبط استخدام شوند و اینطور صدای اعتراض جامعه بلند شود؟
گویا بدنه ورزشی کشور فربه تر از همیشه، جایی برای حضور افراد ورزشی و ورزشکاران ندارد؛ بارها و بارها شنیده ایم که بدنه ورزش کشور با حضور افراد غیر ورزشی، غیر مرتبط و نا آشنا به ورزش انباشته شده است و گاهی شاهد فامیل بازی و بکارگیری دوستان و آشنایان در فدراسیون های ورزشی، وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و پارالمپیک هستیم!
آیا بهتر نیست بجای حضور افراد ناآشنا به ورزش در بدنه ورزش کشور، شاهد حضور ورزشکاران در فدراسیون های ورزشی، وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و پارالمپیک باشیم؟ آیا بهتر نیست هر کسی در جایگاه تخصصی خود به کار گرفته شود و اینطور در راه درست گام برداریم؟ براستی وزارت ورزش چند کارمند دارد و از این جمع چند نفر قهرمان ملی هستند؟
به طور حتم زمانی که شما یک ورزشکار را بصورت نادرست در یک دستگاه دولتی غیرمرتبط استخدام می کنید این رویه به یک انتظار بی جا تبدیل می شود و تمامی ورزشکاران خودرا محق می دانند که در دستگاه های دولتی شهر و استان خود استخدام شوند! ورزشکارانی که عموما در طول دوران ورزش حرفه ای خود به سبب شرایط سخت تمرینات، برگزاری اردوها و حضور در مسابقات گوناگون از قهرمانی آسیا و جهان گرفته تا بازی های آسیایی و المپیک و… حتی شرایط حضور در دستگاه دولتی مربوطه را ندارند و فقط از آن دستگاه بدون آنکه کاری انجام دهند، حقوق دریافت می کنند؟
در عین حال به هیچ وجه نباید از مسئولیت روسای فدراسیون های ورزشی، مسئولان ارشد وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک نسبت به رفع دغدغه های مالی و معیشتی ورزشکاران بسادگی گذشت؛ این مسئولان باید راهکاری اساسی را برای پرداخت حقوق، اشتغال و معیشت ورزشکاران طراحی نمایند تا زندگی آنها با مشکلات عدیده ای همراه نباشد؛ اتفاقی که بنظر می رسد سال ها است در ورزش ایران حل نشده باقی مانده و هیچ برنامه مشخص و عادلانه ای دراین زمینه وجود ندارد و هرکسی که سنبه اش پر زورتر باشد می تواند برای خود شغلی دست و پا کند و بنظر می رسد سرنوشت سایرین اهمیتی ندارد.
منبع: فرم نو