دونده ۱۰۰ متر المپیکی دلیل نرسیدن به نیمه نهایی المپیک را ابتلایش به کرونا عنوان نمود و اظهار داشت: حضور در فینال این ماده رویایم بود.
به گزارش خبرنگار اعزامی مهر به توکیو، حسن تفتیان بعد از ناکامی در رسیدن به مرحله بعدی رقابت های دوومیدانی المپیک توکیو اظهار داشت: من ۲۰ روز پیش از سفر به توکیو، با برگشت از فرانسه به ایران، یک فاجعه برایم رخ داد. کرونا گرفتم و بنابراین دو هفته ای تمرین نکردم و تحت درمان بودم. ماده ۱۰۰ متر هم خیلی حساس است.
وی افزود: من فصل خیلی خوبی داشتم، همه چیز را برای المپیک هماهنگ کرده بودم، ولی متأسفانه وقتی از فرانسه به ایران برگشتم، البته کمک های دکتر اردیبهشت خیلی به من کمک کرد، تا به مسابقات برسم. اما نداشتن تمرین و حتی کرونا هم خیلی بدنم را ضعیف کرد و اساسا روی عملکردم تاثیر منفی گذاشت.
عضو تیم ملی دوومیدانی ایران افزود: با این وجود خودم حس می کنم، دو خیلی خوبی زدم و اساسا انتظار داشتم با رکورد ۱۰ ثانیه و ۱۹ صدم ثانیه به نیمه نهایی صعود کنم، اما مسؤلان برگزاری کسانی که با رکورد به مرحله بعد رسیده بودند را کم کردند، بنابراین اسم من بین ۲۴ نفر برتر ۱۰۰ متر هست اما به نیمه نهایی نرسیدم. به هر حال، قانون مسابقات و بدشانسی سبب شد تا صعود نکنم.
وی اضافه کرد: البته بامداد با دیدن استارت فهرست، متوجه سختی گروهم شدم. من رقبایم را می شناختم و با همه این شرایط مسابقه خوبی داشتم و حتی رؤیای دویدن در فینال المپیک را داشتم. هدفم هم همین بود و دور از دسترس هم نبود. وقتی دو هفته پیش از مسابقه تمرین نکردی و ۱۰ ثانیه و ۱۹ صدم ثانیه می دوی، اساسا باشرایط بهتر، نتیجه بهتری می گیری.»
دونده ۱۰۰ متر المپیکی، نرفتنش به مرحله نیمه نهایی را خواست خدا دانست و اظهار داشت: من برای این نتیجه هیچ دلیلی نمی توانم بیاورم، جز خواست خداوند، من خیلی پروتکلهای بهداشتی را رعایت کردم، دو سال تمام در ایام سخت کرونایی سفر می کردم، مبتلا نشدم، دقیقاً ۲۰ روز پیش از سفر به توکیو مبتلا شدم. من شاید از مهدی پیرجهان بدشانس تر بودم. تشکر می کنم از همه کسانی که به من کمک کردند وامیدوارم برای مسابقات بعدی.
او ناراحت است از این که دومین المپیک هم دستش خالی مانده است. تفتیان در این مورد اظهار داشت: همه چیز عالی بود و من خیلی آماده بودم، من همه این فصل را تمرین می کردم برای المپیک، هیچ مسابقه ای را صد در صد آماده نرفتم چون که هدفم خیلی بزرگ تر بود. اهداف بزرگ را وقتی می خواهی، باید یکسری چیزها را از دست بدهی، ولی من اینجا هم کم شانس بودم و هم قسمت نبود.