به گزارش فرم نو دختر رکابزن تیم ملی کوهستان ایران اظهار داشت: من بارها نشان دادم که دنبال مدال هستم نه حاشیه اما برخی ها با مشاوره های غلطی که به فدراسیون می دهند، سنگ اندازی می کنند.
فرانک پرتو آذر در گفتگو با ایسنا درباره این که تا چه اندازه فدراسیون برای اجرای برنامه هایش با او همکاری داشته است، بیان کرد: من از سال ۲۰۱۸ بصورت شخصی زیر نظر مربی سابق تیم ملی تمرین می کردم و از سال قبل با یک مربی سطح بالای آلمانی مکاتبه و آغاز به همکاری کردم و ماهیانه ۳۰۰ یورو حقوق این مربی است که بصورت شخصی می پردازم. با نظر مربی ام برنامه ریزی لازم برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا و سپس بازیهای آسیایی را انجام دادیم و بر این اساس برنامه مسابقاتم را نیز دی ماه سال قبل به فدراسیون ارائه کردم. از آنجائیکه فدراسیون در دوران سرپرستی بود، خودم پیگیر ویزا و دیگر کارهایم بودم و درخواست شورای برون مرزی تا مسابقات شهریور ماه را نیز به فدراسیون دادم. اهتمام کردم برای شناخت نقاط ضعف و قوتم برمبنای برنامه تعیین شده مربی ام پیش بروم تا بتوانم برای بازی های آسیایی سال آینده کاملا آماده باشم.
*در مسابقات صفر تا صد کارها بر عهده خودم است
پرتو آذر با اشاره به این که در تمام مسابقات اروپایی که شرکت کرد، انجام همه کارها بر عهده خودش بوده است، اشاره کرد: متاسفانه در وضعیت اقتصادی فعلی امکان این که چندین نفر همراه با من در مسابقات باشند، وجود ندارد و بنا بر این تنها سفر می کنم. وقتی در مسابقات حاضر می شوم صفر تا صد کارها برعهده خودم است. مکانیسین، ماساژور، آنالیزور، آشپز و سرپرست، خودم هستم و مسئولیت همه کارها را بر عهده دارم و این مسئله اساسا کار را برای من خیلی مشکل می کند اما نشان داده ام برای رسیدن به مدال های بالاتر، این سختی ها را به جان می خرم.
او افزود: قبل از اعزام به مسابقات اروپا، فدراسیون به من معادل ۱۲۰۰ یورو داد و گفت بعد از بازگشت از اروپا باتوجه به هزینه هایی که کرده ام، کمک خواهدنمود. در این سفر ۱۰ هزار یورو هزینه کردم که فدراسیون تنها ۱۲۰۰ یورو بعلاوه بلیط برگشت را پرداخت و باقی را بصورت شخصی هزینه کرده ام. بعد از اختتام سفرم انتخابات فدراسیون بود که با امید مهیا شدن شرایط بهتر به ایران بازگشتم اما از روز اول ورودم مشکلات کوچک و بزرگ زیادی پیش آمد.
*فدراسیون کمیته کوهستان فعال و مجربی نداشت
رکابزن ملی پوش ایران همین طور اظهار داشت: دلیل این که بیش از سه سال است، خودم تمام کارهایم را پیگیری می کنم و هزینه زیادی نیز از جیبم پرداخت کرده ام این است که به دنبال رسیدن به اهدافم هستم. متاسفانه فدراسیون نه کمیته کوهستان فعالی و مجربی داشت و نه برنامه ای برای بازیهای آسیایی. گویا مسئولان جدید هم برنامه ای برای کسب مدال بازی ها ندارند و متاسفانه فکر می کنم اصلا اطلاع ندارند که من اولین، پرافتخارترین و آخرین مدال آور دوچرخه سواری بانوان هستم. مربیان، ورزشکاران و برگزار کننده ها کشور خارجی انگیزه بیشتری به من می دهند و تلاش من را تحسین می کنند.
*مسئول کمیته کوهستان می گوید نباید کمک هزینه به من پرداخت شود
دختر رکابزن ایران در مورد برگزاری اردوی شمال ایران و تامین هزینه های آن نیز بیان کرد: متاسفانه برنامه ریزی های کمیته کوهستان حتی در سطح مسابقات کشوری نیست، با توجه به این که تا حدودی از محیط ومسیر مسابقات قهرمانی آسیا، مسابقات اروپایی و حتی بازی های آسیایی شناخت دارم، برمبنای آن به همراه مربی ام برنامه ریزی کردیم تا اردویی را در شمال ایران داشته باشم تا برای ادامه مسابقات خارجی و سپس قهرمانی آسیا آماده شوم. بدین جهت برنامه ام را به فدراسیون جدید دادم اما در طول این مدت متوجه شدم شرایط حمایتی نه فقط نسبت به قبل فرقی نکرده بلکه بدتر هم شده است. متاسفانه در فدراسیون جدید افرادی به رییس و دیگر مسئولان مشاوره می دهند که حتی یک دفعه هم رقابتهای خارجی را از نزدیک ندیده اند و این تصور را دارند که من هم مثل عده ای به دنبال سفر هستم.
او اضافه کرد: مقام هایی که من کسب کردم هیچ کسی در دوچرخه سواری بانوان ندارد و در بخش کوهستان بعید می دانم به این زودی کسی به دست بیاورد. آقای داوری سرپرست فدراسیون آن زمان به من عنوان نمود فدراسیون جدید که بیاید، اساسا حمایت می کند اما متاسفانه فعلا همه چیز در حد قول باقی مانده است. حتی مسئول کمیته کوهستان فدراسیون نیز به من اعلام نمود از نظر آنها فدراسیون نباید کمک هزینه مسابقات و اردوها به من پرداخت کند. این در حالیست که کارنامه و نتایج من کاملا مشخص هستند و با نفرات بعد خودم اختلاف سطح زیادی وجود دارد.
پرتوآذر افزود: همین طور سالها است بخش زیادی از هزینه ها را بصورت شخصی می پردازم. به علاوه من همیشه با عملکردم برادری خودم را به دوچرخه سواری ایران ثابت کرده ام. تمام هزینه های قهرمانی آسیا دوره قبل (۲۰۲۰) را نیز خودم پرداخت کردم که نتیجه اش هم تنها مدال ایران در سال ۲۰۲۰ بود. واقعا در فدراسیون های دیگر نیز ورزشکاری که مدال آور و پیشتاز است را با ورزشکارانی که یک مقام بین المللی ندارند، یکی می کنند؟ این رفتارها خیلی دلسرد کننده است.
*فدراسیون قبل حداقل سنگ اندازی نمی کرد
پرافتخارترین دختر دوچرخه سوار ایران با گلایه از برخورد کمیته کوهستان فدراسیون، اشاره کرد: وقتی برگزاری اردوی شمال را به فدراسیون اطلاع دادم، بصورت شفاهی موافقت شد اما سپس برخی ها مشاوره های غلط دادند که اردوی من در شمال شخصی است و حتی اردوی خارجی من هم شخصی بوده است بدین جهت با من همکاری کامل نکردند. نکته این است کمیته کوهستان حتی یک اردوی داخلی برگزار نکرده است. تیم ملی، مربی در سطح آسیایی حتی ندارد و این در حالیست که به من گفتند نباید خودم اردو بگذارم و مسابقه بروم تا زمانی که کمیته کوهستان مشخص نماید چه برنامه ای دارد. باتوجه به مسائل پیش آمده شرایط در فدراسیون پیشین بهتر بود و تا این حد سنگ اندازی نمی کردند. برخی ها آماده اند که برای منافع خود نگذارند، فدراسیون جدید هم نتیجه بگیرد، نمی دانم چرا اما ای کاش کمی هم وجدان داشتند.
او افزود: من اگر خودم اردو و مسابقه می روم به این علت است که ما کمیته فعال و تخصصی نداریم. هیچ برنامه ای هم برای بازی های آسیایی وجود ندارد. من از برنامه رقبایم اطلاع دارم. قزاقستان بیشتر از چهار ماه در ترکیه اردو داشت، ژاپن برخی از ورزشکاران خودرا به اروپا اعزام و تایلند هم مسابقه زیادی را برگزار کرده است، اما فرانک پرتوآذر همچنان درگیر این است که افراد بی برنامه را متقاعد به برنامه محوری کند. من خودم را ثابت کردم که دنبال مدال هستم و نه حاشیه و برای بازی های آسیایی ۲۰۲۲ برنامه دارم. فکر می کنم تعداد نفراتی که در دوچرخه سواری شانس مدال بازی های آسیایی را دارند، در بهترین حالت بیشتر از پنج نفر نباشند و باتوجه به رزمه ام، من یکی از شانس های مدال هستم، اما اگر قرار باشد با همین سیستم پیش بروم و تمام هزینه ها بر گردن خودم باشد و در نهایت هم از این و آن حرف بشنوم، عطایش را به لقایش می بخشم.
*اجازه ندهند برنامه هایم را دنبال کنم دیگر نیازی به حضورم در تیم ملی نیست
پرتوآذر همین طور اظهار داشت: من همیشه با افتخار افرینی هایم در میادین بین المللی به دنبال این بودم سطح دوچرخه سواری زنان را بالا ببرم و پرچم ایران را به اهتزاز در بیاورم و همیشه در این راه تاریخ سازی هم کرده ام. فاصله زمانی زیادی تا بازی های آسیایی ۲۰۲۲ نمانده و هر برنامه ای مقرر است صورت گیرد باید از الان شروع شود و یک ماه مانده به بازی ها فایده ای ندارد. برنامه من شرکت در مسابقات سطح بالا است تا عملکرد خودم را بالا ببرم چون از کیفیت رقابت ها اطلاع دارم و می دانم دیگر کشورها چقدر سرمایه گذاری می کنند. بدین سبب از همه لحاظ دارم تلاش می کنم و مایه می گذارم اما با مشاوره هایی که داده می شود سبب شده اند نوع نگاه فدراسیون حمایتی نباشد.
او افزود: کسب مدال تنها برای من نیست، برای فدراسیون و جامعه دوچرخه سواری هم هست اما اگر چنین رفتارهای دلسرد کننده ای ادامه داشته باشد، ترجیح می دهم در تیم ملی نباشم و از دوچرخه سواری ایران خداحافظی کنم. اگر سیستم به همین شکل باشد، جایگاهی که دارم را خدشه دار نمی کنم. مدال بازی های آسیایی هدف بسیار بزرگی برایم است اما این سیستم اساسا به مدال نمی رسد. اگر اجازه ندهند با برنامه پیش بروم دیگر نیازی به حضورم در تیم ملی نیست. تا امروز اهتمام کردم در حد توانم کمک حال فدراسیون و دوچرخه سواری باشم و خیلی از مشکلات را تحمل کنم اما بیشتر از هرکس دیگری برایم مانع درست کردند. اگر افراد دیگری هستند که شانس مدال دارند، امیدوارم موفق باشند و بتوانند مدال آور باشند.
منبع: formeno.ir