فرم نو: تاریخچه بازی های پارالمپیک گویای آنست که این بازی ها به عنوان گردهمایی کوچکی از سربازان بریتانیایی جنگ جهانی دوم در سال 1948 شروع شد و تا امروز ادامه داشته است.
به گزارش فرم نو به نقل از مهر، بازی های پارالمپیک شاید قدمتی به اندازه بازی های المپیک نداشته باشد اما نخستین رقابت برای ورزشکاران پارالمپیکی همزمان با نخستین دوره المپیک نوین (۱۹۴۸ لندن) انجام شد و همین مسئله نشان دهنده پیشینه کهنه و طولانی این رویداد بزرگ دارد.
در واقع بازی های پارالمپیک زمانی شکل گرفت که سال ها قبل از آن، کارهای ورزشی ویژه افراد نقص عضو انجام می شد و مراکز تخصصی هم برای آنها شکل گرفته بود.
نقش مجروحان جنگی در ورزش جانبازان
بعد از جنگ جهانی دوم فعالیت ورزشی ویژه افراد جانباز و معلول با هدف کمک به تعداد زیادی از جانبازان و غیرنظامیان بود که در زمان جنگ مجروح شده بودند، خیلی گسترش پیدا کرد و خیلی جدی تر مورد توجه قرار گرفت این در حالی بود که قبل از آن و از سال ۱۸۸۸ یک باشگاه ورزشی ویژه افراد ناشنوا در برلین وجود داشت.
چگونگی تبدیل ورزش توانبخشی به ورزش رقابتی
در سال ۱۹۴۴ فردی به نام دکتر «لودویگ گاتمن» به درخواست دولت بریتانیا یک مرکز لطمه های ستون فقرات را در بیمارستان «استوک ماندویل» در بریتانیا افتتاح نمود. این اقدام در بستر زمان سبب شد تا ورزش توانبخشی به ورزش تفریحی و سپس به ورزش رقابتی تبدیل گردد.
اولین جرقه در افتتاحیه نخستین المپیک
چهار سال پس از آن یعنی در سال ۱۹۴۸ نخستین دوره بازی های المپیک به میزبانی لندن اجرا شد. دکتر «لودویگ گاتمن» در روز افتتاحیه آن دوره بازی ها نخستین مسابقه را برای ورزشکاران ویلچری ترتیب داد. این رویداد با حضور ۱۶ سرباز مرد و زن که در جنگ مجروح شده بودند و در تیروکمان انجام شد و هدف هم ایجاد یک رقابت ورزشی نخبگان برای افراد دارای معلولیت بود که معادل بازی های المپیک باشد.
دکتر «لودویگ گاتمن» آن رقابت ها را با نام «بازی های استوک ماندویل»، نقطه عطفی در تاریخ پارالمپیک نامید. این بازی ها به واقع جایگاهی مشابه یونان در بازی های المپیک در فرهنگ جنبش پارالمپیک دارد.
چهار سال بعد یعنی در سال ۱۹۵۲ در کنار انگلیسی ها، کهنه سربازان هلندی و اسرائیلی هم به جنبش پیوستند و اینطور بازی های بین المللی «استوک ماندویل» تأسیس شد.
ورزشکاران معلولی که در المپیک شرکت کردند و مدال گرفتند
پیش از ظهور بازی های پارالمپیک، ورزشکاران معلول در بازی های المپیک شرکت می کردند. «جورج آیسر» ژیمناستیک آلمانی-آمریکایی نخستین ورزشکاری بود که در سال ۱۹۰۴ این کار را انجام داد در حالی که او یک پای مصنوعی داشت.
«اولیور هالاسی» واترپلو باز مجارستانی که با مشکل قطع عضو مواجه بود نیز در سه دوره بازی المپیک شرکت داشت. «کارولی تاکاچ» مجارستانی در بازی های المپیک تابستانی ۱۹۴۸ و ۱۹۵۲ در رشته تیراندازی شرکت کرد. او دست راستش قطع شده بود و می توانست با دست چپ شلیک کند. «لیس هارتل» سوارکاری دانمارکی دیگر ورزشکار معلولی بود که پیش از پیدایش پارالمپیک، در المپیک شرکت داشت. او که در سال ۱۹۴۳ به فلج اطفال مبتلا شده بود در بازی های المپیک تابستانی ۱۹۵۲ در رشته درساژ مدال نقره گرفت.
پیدایش بازی های پارالمپیک
بازی های بین المللی «استوک ماندویل» به تدریج و طی کمتر از یک دهه به بازی های پارالمپیک تبدیل شد. اینطور که نخستین دوره بازی های پارالمپیک در سال ۱۹۶۰ به میزبانی ایتالیا و در رم اجرا شد. تاریخ بازی های پارالمپیک اینچنین عنوان می کند که ۴۰۰ ورزشکار از ۲۳ کشور برگزار کننده نخستین دوره این بازی ها بودند.
کمیته بین المللی پارالمپیک متولد شد
همزمان با نخستین سال برگزاری بازی های پارالمپیک، کارگروهی بین المللی ویژه ورزش معلولان تشکیل شد تا مشکلات ورزش افراد دارای معلولیت را بررسی کند. در سال ۱۹۶۴ سازمان بین المللی ورزش معلولان (ISOD) به وجود آمد که فرصت هایی را برای ورزشکارانی که نمی توانستند به بازی های بین المللی استوک ماندویل شرکت نمایند ارائه نماید. در ادامه هم سازمان های بین المللی معلول محور مانند انجمن بین المللی ورزش و تفریح فلج مغزی (CPISRA) و فدراسیون بین المللی ورزش های نابینایان (IBSA) در سالهای ۱۹۷۸ و ۱۹۸۰ تأسیس شدند.
این چهار سازمان بین المللی در کنار هم «سازمان جهانی ورزش ناتوانان» (ICC) را تاسیس کردند. این اقدام در سال ۱۹۸۲ انجام شد. دو سال بعد هم کارهای این سازمان با اضافه شدن کمیته بین المللی ورزش ناشنوایان (CISS) و فدراسیون های بین المللی ورزش برای افراد دارای معلولیت ذهنی (INAS-FID) گسترش پیدا کرد.
سرانجام کمیته بین المللی پارالمپیک به عنوان یک سازمان بین المللی غیرانتفاعی در سال ۱۹۸۹ در دوسلدورف آلمان تأسیس شد تا به عنوان نهاد جهانی حاکم بر جنبش پارالمپیک عمل کند. کلمه «پارالمپیک» از حرف اضافه یونانی «پارا» و کلمه «المپیک» مشتق شده است. معنای آن این است که پارالمپیک بازی های موازی با المپیک است و نشان میدهد که چگونه این دو حرکت در کنار هم وجود دارند.
بازی های پارالمپیک در ۱۷ دوره
تاریخچه بازی های پارالمپیک گویای آنست که این بازی ها به عنوان گردهمایی کوچکی از کهنه سربازان بریتانیایی جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۸ شروع شد و تا امروز که هفدهمین دوره آن در آستانه شروع به کار رسمی در پاریس است، هر چهار سال یکبار ادامه داشته است.
بازی های ۲۰۲۴ پاریس دهمین دوره بازی های پارالمپیک بشمار می رود که زیر نظر کمیته بین المللی پارالمپیک (IPC) انجام می شود. ضمن این که از سال ۱۹۸۸ و طبق توافق کمیته بین المللی المپیک (IOC) با برگزارکننده بازی های پارالمپیک (یک سال پیش از تاسیس رسمی IPC)، بازی های المپیک و پارالمپیک به فاصله کمی از یکدیگر و در یک کشور و شهر برگزار شدند.
توسعه بازی های پارالمپیک
نخستین دوره بازی های پارالمپیک سال ۱۹۶۰ با حضور ۴۰۰ ورزشکار از ۲۳ کشور انجام شد اما رشد این بازی ها به قدری ادامه داشت که ۴۵۲۰ ورزشکار از ۱۶۳ کشور برگزارکننده بازی های پارالمپیک توکیو بودند. مقرر است بازی های پارالمپیک پاریس هم با حضور ۴۴۰۰ ورزشکار از ۱۸۲ کشور اجرا شود.
در مجموع این که بازی های پارالمپیک ها برای رفتار برابر با ورزشکاران المپیکی غیر معلول تلاش می کنند بااینکه شکاف مالی زیادی بین ورزشکاران المپیک و پارالمپیک وجود دارد.
منبع: فرم نو