جام ملت های فوتبال آسیا و دغدغه زنانی بدون رنكینگ!

به گزارش فرم نو در حالی نام تیم ملی فوتبال زنان ایران در فهرست تیم های حاضر در جام ملت های آسیا 2022 به چشم می خورد که اخیرا از رنکینگ فیفا خارج شده و برای حضور در این رقابت ها با چالش های زیادی روبرو است.

به گزاش ایسنا، بتازگی خبری در مورد حضور تیم ملی فوتبال زنان ایران در جام ملت های آسیا ۲۰۲۲ در خروجی فدراسیون فوتبال قرار گرفته است و در آن ذکرشده که “دبیرکل کنفدراسیون فوتبال آسیا با ارسال نامه به دبیران کل فدراسیون ها از اعلام آمادگی تیمهای شرکت کننده در مسابقات جام ملت های فوتبال زنان آسیا ۲۰۲۲ به میزبانی هند آگاهی داده است ” که نام ایران هم در میان این ۳۲ تیم وجود دارد.

بررسی کلی وضعیت تیم ملی فوتبال زنان ایران می تواند تصویر درستی از شرایط موجود این تیم و کار سخت ایران در زمان باقی مانده برای حضور در جام ملت ها ارائه بدهد؛ تصویری که دربردارنده حقایقی تلخ مثل خروج تیم ملی زنان ایران از رنکینگ فیفا است.

فوتبال زنان ایران بدون جایگاه

مهمترین موضوعی که در هفته های اخیر برای فوتبال زنان ایران به وجود آمده است، خبر ناراحت کننده خروج از رنکینگ فیفا بود. از آنجایی که تیم ملی ایران از تاریخ ۲۰ فروردین ۹۸ و به دنبال حذف از مرحله دوم انتخابی المپیک تعطیل شد و تا حالا اردو و مسابقه ای نداشته، از رنکینگ فیفا خارج شد؛ موضوعی که واکنش بازیکنان و مربیان فوتبال را به همراه داشت و تعدادی از آنها این مساله را نشانه ای آشکار از اهمیت کم فوتبال زنان برای مسئولان فدراسیون دانستند.

در این راستا مرضیه جعفری یکی از سرمربیان موفق ایرانی که بارها همراه با تیم شهرداری بم قهرمانی در لیگ برتر زنان را تجربه کرده است، اظهار داشت: “در این ماجرا مسئولان فدراسیون مقصر هستند که تا الان نشسته اند و هیچ اردو و مسابقه ای نداشتیم تا از رنکینگ خارج شدیم در صورتیکه لیگی پویا داریم و می توانستیم بازیکنان آماده ای را به تیم ملی بدهیم”، بدین سبب حالا با تیمی روبرو می باشیم که باید در وهله اول به رنکینگ فیفا برگردد و اعتبار خودرا به دست بیاورد، نه اینکه اجازه بدهیم تا یک سال دیگر و تا زمان برگزاری جام ملت ها همچنان خارج از رنکینگ باشد.

ضرورت تعیین کادر فنی

تیم ملی فوتبال زنان ایران به صورت رسمی سرمربی ندارد، چونکه قرارداد کادر فنی بعد از انتخابی المپیک به انتها رسید. البته به صورت اسمی مریم آزمون همچنان سرمربی تیم است و حتی در مجامع بین المللی مثل مراسم The best بعنوان سرمربی ایران حق رای داشت. با این وجود آزمون نمی داند که باز هم شانس سرمربیگری تیم ملی را دارد یا نه و بر این اساس دستش در برنامه ریزی و انتخاب بازیکن هم بسته است.

جدای از اینکه مریم آزمون می تواند در قامت یک سرمربی به تیم ملی زنان ایران کمک نماید یا نه، فوتبال زنان امسال یکی از بهترین دوران لیگ خودرا سپری می کند و تعدادی از بازیکنان جوان در تیم های مختلف عملکرد خوبی از خود بجای گذاشته اند. لیگ جایی است که سرمربی و کادر فنی باید با دقت روند آنرا دنبال کنند، مسابقات را ببینند و بازیکنانی که توانایی کمک به تیم ملی را دارند، شناسایی کنند اما این امکان برای تیم ایران وجود ندارد چونکه نه تیم ملی داریم و نه کادر فنی!

تب ریاست

مسئولان فدراسیون فوتبال نشان داده اند که در ماه های آخر حضورشان در فدراسیون هیچ اهمیتی برای فوتبال و فوتسال زنان قائل نیستند. لیلا صوفی زاده بعنوان مدیر اصلی بخش زنان در دسترس نیست و به نظر نمی رسد که به خاطر خروج از رنکینگ فیفا و نابه سامانی تیم ملی ناراحت هم شده باشد. او نشان داده که مدیر مناسبی برای فوتبال زنان نیست و جسارت لازم برای حل مشکلات و احقاق حق آنها ندارد. با این وجود میز مدیریت را دوست دارد وگرنه خیلی زودتر و پیش از دیدن این روزها از سمت خود استعفا می داد تا شاید فرد دیگری می توانست تا حد ممکن گام هایی را برای بخش زنان بردارد.

تجربه مدیران فعلی فدراسیون نشان داده که نمی توانیم در چند ماه باقی مانده امیدی به تغییر شرایط داشته باشیم. البته حتی اگر اقدامی در امتداد تعیین تکلیف فوتبال زنان صورت بگیرد باز هم بی فایده و نمایشی خواهد بود و هیچ امتیازی برای مسئولان فدراسیون محسوب نمی گردد، بدین سبب باید امیدوار باشیم که دهم اسفند ماه فردی به ریاست فدراسیون انتخاب گردد که برای رو به راه کردن اوضاع نابه سامان بخش زنان برنامه طولانی مدت و درست داشته باشد.

ویرانه؛ آنچه رئیس آینده تحویل می گیرد

فوتبال زنان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند و کسی که در آینده مسئولیت فدراسیون را برعهده می گیرد کار سختی پیش رو دارد. برنامه های مقطعی و بی فایده هیچ گاه راهگشا نخواهد بود و به مدلول تداوم مشکلات این بخش است. تیم ملی بدون رنکینگ و ضعیف، امکانات محدود فوتبال و فوتسال زنان، عدم پشتوانه سازی و استعدادیابی درست و فاصله زیاد با قدرت های برتر آسیا تنها قسمتی از مشکلاتی است که نیازمند توجه هستند. با این وجود جام ملت های آسیا می تواند یک فرصت خوب تلقی شود؛ فرصتی برای آنکه فوتبال زنان بعد از چهار سال مدیریت نه چندان خوب، حرکت رو به جلوی خودرا شروع کند.

کسانی که تا چند ماه آتی ریاست فدراسیون را برعهده می گیرند یک سال زمان دارند تا با توجه و برنامه ریزی درست تیمی را راهی جام ملت های آسیا کنند که نویدبخش روزهای بهتر برای فوتبال زنان باشد. تیمی که هر چند نمی تواند به برترین های آسیا برسد و تا معرفی خود بعنوان یک مدعی، فاصله بسیاری دارد اما می تواند گامی فراتر از روزهای تلخ گذشته بردارد و ثابت کند که پتانسیل بهتر شدن را دارد.