سرمربی تیم فوتبال زنان ملوان بندرانزلی از وضعیت میهم این تیم برای حضور در لیگ برتر انتقاد نمود و اظهار داشت: باشگاه هیچ اقدامی برای مذاكره با بازیكنان بومی سال قبل و برنامه ریزی انجام نداده است و بازیكنان در بلاتكلیفی به سرمی برند.
به گزارش فرم نو به نقل از ایسنا، تیم فوتبال زنان ملوان بعنوان پرطرفدارترین تیم زنان ایران این روزها وضعیت نامشخصی دارد، مسئولان باشگاه ملوان هنوز در مورد فصل پیش رو تصمیم گیری و قرارداد بازیکنان خودرا تمدید نکرده اند. همین موضوع سبب شده تا افسانه اقبال یکی از بازیکنان قدیمی و با کیفیت ملوان بعد از انتشار پستی انتقادی در صفحه شخصی خود از این تیم خداحافظی کند. از جانب دیگر شنیده می شود که فصل آینده فوتبال زنان آبان ماه شروع می شود اما ملوان تمرینات خودرا آغاز نکرده است. این مسائل سبب شده تا شائبه انحلال مجدد این تیم به گوش برسد.
با شنیدن خبر انحلال ملوان تعجب کردم
اعظم غلامی، سرمربی زنان ملوان در مورد وضعیت مبهم این تیم به ایسنا اظهار داشت: چند روز قبل در شبکه های اجتماعی پست هایی در مورد انحلال تیم زنان ملوان دیدم که جای تعجب داشت. این تیم سال قبل با حضور آقای پژمان نوری که مصمم بود زنان به صورت حرفه ای در لیگ شرکت نمایند و علیرغم این که برخی از بازیکنان اصلی جدا شده بودند، احیا شد و در مسابقات شرکت کرد که با عنایت به بضاعت مان در میانه جدول قرار گرفتیم؛ البته این جایگاه با روزهای رویایی ملوان فاصله داشت. باشگاه خردادماه از من لیست بازیکنان فصل جدید را گرفت اما پس از آن خبری نشد و روز گذشته دیدم که روابط عمومی باشگاه در مصاحبه ای عنوان کرده تیم زنان ملوان امسال هم در لیگ شرکت می کند.
او در مورد جدایی افسانه اقبال از ملوان اظهار داشت: خانم اقبال به باشگاه مراجعه و پیشنهاد خودرا بیان کرد اما باشگاه با مبلغ پیشنهادی او موافق نبود و هیچ تلاشی برای جلب رضایت او نکرد. این در شرایطی است که بازیکن زیادی نداریم و اگر بومی ها را از دست بدهیم، وضعیت مان بدتر می شود. با این شرایط فکر می کنم مسئولان امسال به دنبال حضور قوی در لیگ نیستند چون نخستین موضوع داشتن بازیکنانی در سطح لیگ برتر است، ازاین رو به نظر می آید که تنها می خواهند یک تیم را راهی لیگ کنند که این برای باشگاهی مثل ملوان وجهه خوبی ندارد.
انحلال ملوان تبعات داشت
غلامی با بیان این که وضعیت تیم زنان ملوان را به اداره کل ورزش و جوانان و هیات فوتبال انزلی اعلام نموده است، اضافه کرد: حیف است که این تیم ریشه دار و پرطرفدار به حال خود رها و دقیقه ۹۰ راهی مسابقات شود. باشگاه هیچ اقدامی برای مذاکره با بازیکنان بومی سال قبل و برنامه ریزی انجام نداده است و بازیکنان در بلاتکلیفی به سرمی برند. ما فقط شنیده ایم که امسال هم تیم داری می کنند اما هیچ حرکتی برای تعیین تکلیف تیم انجام نداده اند، درحالی که مسابقات از آبان ماه آغاز می شود و بقیه تیم ها تمرینات خودرا شروع کرده اند.
غلامی در پاسخ به این سؤال که احتمال انحلال تیم زنان ملوان وجود دارد؟ بیان نمود: این اتفاق دوسال پیش افتاد و تبعات زیادی داشت، بعید می دانم باشگاه چنین کاری بکند چون ملوان تنها نماینده شمال کشور است و در گذشته گیلان دو تیم در لیگ برتر فوتسال داشت که به دلیل حمایت نکردن مسئولان استان منحل شدند.
برای آبروداری با سیلی صورت مان را سرخ کردیم
او در ادامه اضافه کرد: مربیگری را ۱۳ سال پیش کنار گذاشتم تا این که سال قبل اشتیاق مدیرعامل باشگاه برای پشتیبانی از بانوان را دیدم، ازاین رو تیم را خیلی سریع جمع کردیم و حتی هفته اول به مسابقات نرسیدیم اما بازیکنان از جان مایه گذاشتند. هرچند کادر فنی و بازیکنان خوبی از تیم جدا شده بودند اما سایر بازیکنان با کم ترین بضاعت برای ملوان جنگیدند و صورت خودرا با سیلی سرخ کردند تا مقابل دیگران آبروداری کنند، ازاین رو اگر یک دفعه دیگر منحل شود دیگر هیچ انگیزه ای برای احیای مجدد تیم نمی ماند حتی حالا هم به بازیکنانی که سال ها زحمت کشیده اند، کم لطفی می شود؛ هرچند خیلی دویدند اما به جایی نرسیدند. با این وضعیت بازیکنانی که در مدرسه فوتبال ملوان آموزش می بینند، هیچ انگیزه ای برای جنگیدن در ملوان نخواهند داشت و وقتی به جایی برسند به تیم های دیگر می پیوندند.
زنان پشت مشکلات می مانند
غلامی به نقش فدراسیون فوتبال در وضعیت تیم های زنان اشاره و بیان نمود: بخشی از این وضعیت به فدراسیون فوتبال و نداشتن برنامه برای تیم های پایه و حتی بزرگسالان برمی گردد. بانوان همیشه پشت مشکلات می مانند و باشگاه ها در صورت داشتن بودجه و اسپانسر تیم داری می کنند در حالیکه همان گونه که برای مردان و رده های مختلف برنامه ریزی می کنند باید برای زنان هم برنامه و بودجه تعریف شده داشته باشند. فدراسیون و سازمان لیگ باید برای تیم های ریشه داری مثل ملوان، سپاهان، ذوب آهن و غیره که از ابتدا در لیگ زنان حضور داشته اند برنامه و سیاست حمایتی خاصی داشته باشند.
او اضافه کرد: سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال باید به باشگاه هایی که زیرساخت های اولیه تیم داری را دارند، فشار بیاورد که وضعیت تیم زنان خودرا بهبود ببخشند تا آرام آرام به سمتی برویم که اروپا الان رسیده است. وقتی چیزهای اولیه را در کشور نداریم و حمایت نمی کنند تا ۲۰ سال دیگر هم به جایی نمی رسیم. ۱۳-۱۲سال است که لیگ برتر را برگزار می نماییم اما نتوانسته ایم در یک جام معتبر شرکت نماییم و نتیجه بگیریم چون هیچ برنامه ای نداریم و تنها پتانسیل های مان سوخت می شود.
برای کوچک ترین حق مان باید بجنگیم
غلامی با بیان این که برای داشتن لیگی بهتر باید باشگاه ها را متقاعد به پشتیبانی از زنان کرد، افزود: برابری حقوق بانوان و مردان حالا در دنیا مطرح است اما ما برای کوچک ترین حق مان هم با مشکل مواجه هستیم و باید بجنگیم. تیم زنان هم جزیی از باشگاه است اما در آخرین مرحله برای آنها تصمیم گیری می کنند. در حالیکه زنان بیش ترین شادی و نشاط را به جامعه می دهند و نمونه آنرا در بازی های ملوان دیده اید که چگونه از خانم های ۸۰-۷۰ ساله تا کودکان به ورزشگاه می آیند و تیم را تشویق می کنند.