خوزستان بانوی ركاب زن خوزستانی با بیان این كه متاسفانه برای ترویج و فرهنگ سازی دوچرخه سواری هنوز كار خاصی در خوزستان انجام نشده است، اظهار داشت: برخی كه درون خودرورها هستند، به سمت ما ترقه پرتاب می كنند یا آنقدر به ما نزدیك می شوند كه برای چندین بار از جاده منحرف و گرفتار مشكل شده ام.
ستاره زرگر در گفت و گو با ایسنا در مورد آزار و اذیت توسط رانندگان در حین تمرین در جاده، اظهارکرد: متاسفانه بدون حضور پدرم نمی توانم به تنهایی در جاده تمرین کنم. ماشین ها اصلا فاصله یک و نیم متری از دوچرخه سواران در حال تمرین را رعایت نمی کنند و از نزدیکی ما رد می شوند و بارها برای خود من و دیگر رکاب زنان پیش آمده که گرفتار حادثه شویم.
پرتاب ترقه و اشیا به رکابزنان در حین تمرین در جاده
وی ادامه داد: حتی برخی که درون خودرو ها هستند، به سمت ما ترقه پرتاب می کنند یا اشیایی را به سمت ما می اندازند و این ها برای خود من هم پیش آمده است. حتی فحاشی هم شنیده ایم. واقعا تمرین در جاده بدون حضور پدرم ترسناک است چونکه اصلا رانندگان رعایت نمی کنند. من تجربیات تلخی از رعایت نکردن رانندگان داشته ام و بارها زمین خورده ام و از جاده منحرف شده ام.
نفر اول دوچرخه سواری سرعت ایران اظهار داشت: اگر هیات دوچرخه سواری خوزستان تمهیداتی می اندیشید که به صورت گروهی تمرین نماییم، فکر می کنم اتفاقات کمتری برای ما رخ می داد.
امنیت جانی نداریم
وی عنوان کرد: متاسفانه برای ترویج و فرهنگ سازی دوچرخه سواری هنوز کار خاصی در خوزستان انجام نشده است و همین هم سبب می شود که ما برای تمرین در جاده گرفتار مشکلاتی شویم. البته در تهران، تمرین در جاده جا افتاده ولی در خوزستان فعلا در این حوزه اتفاقی نیفتاده است و واقعا امنیت جانی نداریم.
خطرات را به جان می خرم
زرگر اضافه کرد: من باید در مجموعه ورزشی ۱۶ هکتاری اهواز تمرین کنم ولی برای ورود به این مجموعه هم با یکسری محدودیت ها مواجه هستم که همین هم بر سختی کار افزوده است و چون نمی توانم در مجموعه تمرین کنم باید ساعت ۶ یا ۷ عصر برای تمرین به جاده بروم و بعد هم خطراتی را که باید به جان بخرم. واقعا شرایط برای دوچرخه سواری بانوان در استان دشوار می باشد و حمایتی صورت نمی گیرد.
تمرین در جاده با نور چراغ خودروی پدر!
وی بیان نمود: این روزها هم که برای کاهش در مصرف برق، چراغ های سطح شهر را خاموش می کنند، پدرم که من را اسکورت می کند، باید چراغ های خودرویش را روشن کند تا مشکلی حین تمرین برای من پیش نیاید.
این بانوی رکاب زن در ادامه هم با بیان این که هیات استان اصلا پیگیر من نیست و هیچ برنامه ای برای من ندارد، اظهار داشت: دو روز پیش در مجموعه ۱۶ هکتاری اهواز در حین تمرین گرفتار صدمه شدم و فعلا تمرین نمی کنم و دوچرخه ام هم گرفتار مشکل شد اما هیات جویای وضعیت من نشد.
خوزستان پس از من، نفر جدیدی نداشته است
وی درباره وضعیت دوچرخه سواری خوزستان هم عنوان کرد: پس از من، نفر جدید دیگری از خوزستان به کشور معرفی نشده و این برای دوچرخه سواری استان بد است، ضمن این که من، هم رکابی ندارم که با او تمرین کنم. حتی در بخش آقایان هم دیگر کسی را نداریم و همه این رشته را کنار گذاشته اند. در گذشته ۱۵ نفر بودیم که برای تمرین به جاده می رفتیم اما حالا جز من و دو سه نفر از بخش آقایان، فرد دیگری نیست.
هیات خوزستان کمکی نمی کند
زرگر همینطور اظهار داشت: پنچ سال است که در این رشته فعالیت دارم و نفر اول سرعت ایران هستم اما اسپانسر ندارم. هیات اصلا به من کمک نمی کند و هر زمان هم از آنها درخواست کمک داشته ام، می گویند فدراسیون باید به تو کمک نماید. سال ۹۸ قبل از اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا، زین دوچرخه من شکست و با یک دوچرخه ۲۰۰۷ در مسابقات شرکت کردم و پنجم شدم اما اگر دوچرخه بهتری داشتم، مطمئنا مقام می آوردم. البته مدیرکل ورزش و جوانان خوزستان به خاطر مدال هایی که کسب کردم، یک دوچرخه به من داد که از او تشکر می کنم.
