بانوی دوومیدانی كار: ورودی های المپیك 2020 فضایی است

به گزارش فرم نو بانوی مدال آور ایران در ماده پرتاب چكش می گوید در شرایط فعلی، ركوردهای ورودی المپیك برای دختران ایران خیلی دور از دسترس است.

به گزارش فرم نو به نقل از ایسنا، ریحانه آرانی، دوومیدانی كار ایران كه خرداد ماه سال ۱۳۹۷ در مسابقات قهرمانی جوانان آسیا نخستین برنز پرتاب چكش دختران جوان ایران را به دست آورد و تاریخ ساز شد، این روزها در ارومیه و زیر نظر كاوه موسوی تمرین می كند. آرانی حدود ۶ است كه به صورت حرفه ای در دوومیدانی كار می كند و الان با هزینه شخصی اردو برگزار كرده است تا خویش را برای مسابقات قهرمانی آسیا و بازی های آسیایی آماده كند. وی در مورد موضوعات مختلفی همچون وضیعت دوومیدانی بانوان، وضعیت اردویی خود و تفاوت در توجه به بانوان و آقایان توسط فدراسیون با ایسنا گفتگو كرد.

مشروح گفت وگوی این دوومیدانی كار با ایسنا را در ادامه می خوانید.

دوومیدانی بانوان نه بد و نه خوب!

دوومیدانی بانوان وضعیت حدودا مناسبی دارد. با وجود خانم بهزادی(نایب رئیس بانوان فدراسیون) چیزی كم و كسر نداریم. از دختران دیگر خبر ندارم اما من وقتی می خواستم به تبریز بیایم، خانم بهزادی هماهنگی های لازم را انجام داد. به نظرم حمایتی كه باید از دختران داشته باشد را دارد. به صورت كلی دوومیدانی بانوان در سطح تعادل قرار دارد. نمی توان گفت خیلی خوب یا خیلی بد است؛ از آنجایی كه ورزشكارانمان در سطح آسیا و جهان نیستند، سطح خیلی بالایی نداریم.

بعد از آنكه مدال برنز قهرمانی جوانان آسیا را كسب كردم، اردویی نداشتم. فدراسیون برای مسابقات آسیایی جوانان هیچ اردویی برایم در نظر نگرفت و خودم اردو برگزار كردم، حالا هم به ارومیه آمده ام و تمرین می كنم. در فصل مسابقات داخل سالن به سر می بریم و تمركز و اولویت فداسیون دراین زمینه است بدین سبب ما در فضای باز مسابقه می دهیم و فعلا برنامه ای نداریم.

ورودی های المپیك برای بانوان فضایی است!

اینكه گفته می شود فدراسیون بین زنان و مردان تبعیض قائل می شود، هم درست است و هم غلط چون دخترانمان در سطح پسران نیستند و باید بیشتر تلاش كنند تا به حد نصاب ركوردهای المپیك نزدیك شوند. شاید بنا بر این است كه برای دختران اردو در نظر گرفته نمی گردد. ورودی های المپیك برای ما فضایی است. البته به مفهوم این نیست كه فدراسیون نخواهد از دختران حمایت كند، بلكه حمایت كوچكی دارد و بی توجه نیست. با این وجود ورزشكاران بزرگسال باید حرفی برای گفتن داشته باشند تا فدراسیون برایشان اردو در نظر بگیرند. درست است كه من نفر اول بزرگسالان هستم اما فدراسیون فقط سال قبل یك دوره اردو برای مسابقات قهرمانی آسیا قطر برگزار كرد كه متاسفانه ورودی نیاوردم و پس از آن هم مسابقات فضای باز نداشتیم.

صرفا به ركورد ایران بسنده نمی كنم

درست است كه فدراسیون باید برنامه استعدادیابی داشته باشد و در ادامه هم كسانی كه شناسایی شدند را حمایت كند اما برخی فكر می كنند كه وقتی استعدادیابی می شوند، حتی اگر ركورد بدی داشته باشد فدراسیون باید از آنها حمایت كند در صورتیكه این گونه نیست و باید ركورد آنها هم خوب باشد. من هم از راه استعدادیابی انتخاب شدم و در رده های نوجوانان و جوانان مدال آوردم و الان به بزرگسالان رسیده ام. در این رده هم باید جدی كار كنم كه مورد توجه فدراسیون قرار بگیرم نه اینكه صرفا به ركورد ایران بسنده كنم.

بعداز مدال جوانان آسیا پیشرفتی نداشتم!

بعد از مدال آسیا پیشرفت چندانی نداشتم. حدود یك ماه و نیم است كه مربی خویش را عوض كرده ام و زیر نظر آقای كاوه موسوی تمرین می كنم، فعلا نمی توانم در مورد پیشرفتم اظهار نظر كنم و به زمان احتیاج دارم. مسابقات قهرمانی آسیا سال آینده برگزار می گردد و در ادامه هم بازی های آسیایی را پیش رو دارم، تمام تلاشم را می كنم تا بهترین نتیجه را در این مسابقات بگیرم. ركورد شخصی من ۵۵.۴۶ است كه ركورد جوانان و بزرگسالان كشور است، اگر ۶۰ تا ۶۲ متر پرتاب كنم در بزرگسالان آسیا هم مدال می گیرم. كار سختی است اما برای همین به ارومیه آمده ام تا تمریناتم را جدی تر و زیر نظر یك مربی تخصصی دنبال كنم.

در آخر صحبت هایم باید از مربی قبلی ام، آقای عرب(سرپرست فدراسیون)، آقای كاوه موسوی و خانم بهزادی تشكر كنم.