فرم نو: داور بین المللی فوتسال بانوان ایران در آستانه فینال المپیك جوانان در اظهاراتی با سایت فیفا از مشكلات داوری و سختی هایش در این راه گفت.
به گزارش فرم نو به نقل از ایسنا و به نقل از فیفا، دو تیم فوتسال ژاپن و پرتغال امروز (چهارشنبه) در فینال المپیك جوانان برابر هم به میدان خواهند رفت كه قضاوت این دیدار را گلاره ناظمی داور زن ایرانی بر عهده خواهد داشت.
سوال: تجربه حضور در رقابت های بوینس آیرس را چطور ارزیابی می كنید؟
داوری در المپیك جوانان بوینس آیرس اقدام مهمی برای من بود. بهترین داوران هر كشور این جا حضور دارند و سطح این مسابقات هم بسیار بالاست و من از این بابت هم خوشحال هستم.
* چطور كه تصمیم گرفتید حرفه داوری را دنبال كنید؟
حدود 15 سال پیش من در ایران فوتبال بازی می كردم. برادر من كه در سوپر لیگ داوری می كرد از من خواست تا داوری را یك بار امتحان كنم. او به من اعتماد به نفس داد و می گفت می توانم یكی از بهترین داوران باشم. در واقع در ایران نخستین گروه های زن كارشان را از 15 سال پیش شروع كردند.
* چرا فوتسال را به جای فوتبال انتخاب كردید؟
به این خاطر كه فوتسال در ایران با استاندارد بالایی بازی می گردد كه از فوتبال بهتر است. من البته بازی های فوتبال را هم قضاوت كرده ام كه در شروع كارم بود. در فوتسال ما بهترین تیم قاره هستیم و از سطح خوبی هم برخورداریم. فوتسال سبب شد تا من قابلیت هایم را در داوری افزیش دهم.
* چه سختی هایی در طول این مسیر طی كرده اید؟
در ابتدا برای من داوری سخت بود. درست مثل هر كشور دیگری شما در ابتدا با كمی سختی روبرو می شوید. مردم خصوصا مردان اغلب می گفتند كه زنان داوران خوبی نیستند ولی به این خاطر كه روی تصمیمم پا فشاری كنم. مهم این بود كه به آنها بگویم و آنرا نشان دهم كه می توانم از پس آن بر بیایم. من این صحبت ها را بعنوان یك ابزار انگیزشی برای خودم استفاده كردم. خانواده و خصوصا برادر از من حمایت های زیادی كردند كه مهم بودند.
* آیا تاكنون به ترك داوری فكر كرده اید؟
بله. به این خاطر كه در بعضی از اوقات واقعا خسته می شدم. من هیچ حمایتی نداشتم كه البته این عدم حمایت من را قوی تر كرد. شما باید بتوانید قابلیتی كه دارید را نشان دهید و من هم می خواستم همین را نشان دهم خصوصا به مردان كه من هم قابلیت انجام كار داوری را دارم. من به تنهایی از پس كارم بر آمدم. تلاش كردم و در نتیجه موفق شدم.
* نظرتان درباره زنانی كه با شما آغاز كردند و نتوانستند به موفقیت برسند، چیست؟
هفت، هشت داور زن دیگر بودند كه همگی به خاطر سختی هایی كه این حرفه داشت ادامه ندادند. خانواده یا همسرشان این مساله را قبول نمی كردند. آنها نمی توانند بفهمند كه چرا یك داور باید این همه سفر كند. در ایران اگر شما بخواهید داور شوید، باید اجازه همسر را داشته باشید و خیلی از آنها اكنون این حرفه را رها كرده اند. اوضاع كمی تغییر یافته است و هم اكنون سه سطح فوتسال فقط برای زنان وجود دارد. حدود 50 داور در سطح بالا و 100 داور هم در كل كشور از زنان حضور دارند.
* آیا خودت را بعنوان پیشگام در عرصه داوری زنان می بینید؟
بله. همین طور است. ازاین لحاظ كه شما حساب كنید بله. زنان داور بیشتری هستند كه می خواهند پیشرفت كنند. وقتی من به این مسابقات دعوت شدم در ابتدا خصوصا برای مردان چیز مثبتی نبود ولی پس از این انتخاب مردان كشورم دیدند كه من چه پیشرفتی كرده ام و آنرا قبول كرده اند. هم اكنون آنها به من باور و اعتقاد دارند.